اجداد انسان میمون ها نیستند - مجله ایرکا

به گزارش خبرنگاران به نقل از ایسنا، حقیقت این است که نمی دانیم ما هومو ساپینزها یا همان انسان های خردمند امروزی دقیقا از کجا آمده ایم. چارلز داروین در مطالعات خود در سال 1871 در کتاب هبوط انسان یا تبار انسان و انتخاب طبیعی در ارتباط با جنسیت حدس زد که انسان از آفریقا منشأ گرفته است و ما از اجدادی متولد شده و فرگشت یافته ایم که با گونه های زنده کنونی موجود متفاوت بوده اند.

تبار انسان و انتخاب طبیعی در ارتباط با جنسیت نام کتابی در نظریه تکاملی اثر طبیعی دان انگلیسی چارلز داروین است که اولین بار در سال 1871 میلادی منتشر شد. این دومین کتاب تکاملی او پس از خاستگاه گونه ها در سال 1859 بود.

اکنون یک مطالعه جدید منتشر شده در مجله Science در تاریخ 7 مه 2021 که توسط یک گروه بین المللی از دانشمندان دیرینه انسان شناس یا دیرین مردم شناس از دانشگاه بارسلونا اسپانیا، موسسه فناوری نیویورک، موزه تاریخ طبیعی آمریکا و بعضی دیگر از دانشگاه ها و موسسات فناوری و تحقیقاتی با طیف گسترده ای از تخصص ها از نظریه داروین حمایت نموده است و نتیجه گرفته است که به احتمال زیاد آخرین نیایی که ما با میمون ها به اشتراک داشته ایم، دارای صفات متمایز خاص خود بوده است که متفاوت از انسان های مدرن و همچنین میمون های مدرن است.

اما این جد باستانی چه کسی بوده است؟ شامپانزه ها که 98 درصد دی ان ای ما با آنها مشترک است، در تیره پن(Pan) قرار دارند، در حالی که انسان ها در تیره هومو(Homo) هستند. انسان ها بین 6.5 تا 9.3 میلیون سال پیش از شامپانزه ها اختلاف پیدا نموده و از هم انشعاب یافته اند.

از نظر تاریخی، دو روش عمده در تجزیه و تحلیل نسب انسان استفاده شده است:

1. بالا به پایین؛ که از میمون های زنده به ویژه شامپانزه ها برای بازیابی منشأ ما انسان ها استفاده می گردد.

2. پایین به بالا؛ که از نمونه های فسیلی انسان و میمون ها استفاده می نماید.

در مرور مطالعات پیرامون این روینمودها، نویسندگان این مطالعه استدلال می نمایند که در این روینمودها محدودیت هایی وجود دارد. دلیل این امر این است که مطالعات از بالا به پایین اغلب فرض می نمایند که گونه های میمون مدرن دارای زیستگاه و ویژگی های گروه های قبلی هستند، در حالی که مطالعات از پایین به بالا به تک تک میمون های فسیلی نقش فرگشتی مهم تری نسبت به آنچه ممکن است داشته باشند، می دهند.

دانشمندان در کوشش برای سازگاری این روینمودها و شناسایی جد باستانی ما آنالیز کردند که محیط آخرین جد مشترک پان-هوموی ما باید چگونه بوده باشد.

دوران میوسن از حدود 5.3 تا 23 میلیون سال پیش وجود داشته است و تعدادی از تیره میمون های فسیلی مربوط به آن دوران پیدا شده است. با این حال آنها ترکیبی از ویژگی های مشترک در طرح بدن ارتو گرید(قائم راه رفتن) و پونو گرید(چهار دست و پا راه رفتن) را نشان می دهند که باعث شده بعضی دانشمندان میمون های دوران میوسن را از تبار انسان کنار بگذارند و هیچ اجماع علمی روی نقش تکاملی این میمون های فسیلی وجود ندارد.

بعضی دانشمندان از نظریه پراکنده شدن بعضی از میمون های میوسن در آفریقا و اوراسیا تقریباً 14 تا 16 میلیون سال پیش قبل از واگرایی هومینین ها یا انسان تباران از میمون ها حمایت می نمایند. بعضی از این میمون ها باعث به وجود آمدن تیره اورانگوتان ها و میمون های دریوپیت(Dryopith) اروپایی شدند، در حالی که بعضی دیگر به آفریقا بازگشتند و در آنجا به میمون ها و هومینین های آفریقایی مدرن تبدیل شدند.

بعضی دیگر از دانشمندان نیز دریوپیت ها را به عنوان اجداد عمومی انسانیان یا نخستینیان، یا یک بن بست فرگشتی تفسیر می نمایند.

در اواخر دوره میوسن در آفریقا، افزایش تکه تکه شدن زیستگاه ها ممکن است منجر به فرگشت(تکامل) در بند انگشتان میمون آفریقایی و دو پا شدن انسان یا راه رفتن روی دو پا از یک جد مشترک ارتوگرید که در میان درختان زندگی می نموده، شده باشد. راه رفتن روی دو پا ممکن است به اجداد انسانی ما این امکان را داده باشد تا رژیم غذایی و جابجایی خود را متناسب با آن تطبیق دهند.

این مطالعه به این نتیجه رسید که کوشش های پژوهشی در آینده باید به جستجوی فسیل های میمون میوسن در مناطقی بپردازد که هنوز یافت نشده اند. دانشمندان همچنین نتیجه گرفتند که مدل سازی داده محور باید بر کوشش برای متناسب کردن سناریوهای فرگشتی در هر یافته فسیلی اولویت داشته باشد.

فسیل های انسان تباران در آفریقای شرقی و مرکزی و احتمالاً در اروپا نیز یافت شده است. فسیل هایی از بیش از 50 گونه میمون باستانی در آفریقا و اوراسیا یافت شده است، با این حال همانطور که دکتر سرجیو آلمسیجا، محقق بخش انسان شناسی در موزه تاریخ طبیعی آمریکا می گوید، هیچ اجماع علمی درباره نقش تکاملی این میمون های فسیلی وجود ندارد.

کلسی پوگ، یکی از نویسندگان این مطالعه اضافه نمود که ویژگی ها و ترکیبات منحصر به فرد و گاه غیر منتظره مشاهده شده در میان میمون های فسیلی که غالبا با میمون های زنده متفاوت هستند، برای رمزگشایی از اینکه انسان تباران چه ویژگی هایی را از اجداد میمون ما به ارث برده اند، ضروری است.

انسان با نام علمی Homo sapiens یا انسان خردمند یک پستاندار از نوع دوپا و از خانواده انسانیان یا نخستینیان است. انسان تباران با نام علمی Hominini تباری از زیرخانواده انسانیان هستند. این تبار شامل تمام گونه های موجود یا منقرض شده ای است که به انسان امروزی نسبت به شامپانزه های امروزی نزدیک تر هستند. به اعضای این تبار نام متعارف تر دودمان انسان هم اطلاق می گردد.

انسانیان، نخستینیان یا هومینید با نام علمی Hominidae همچنین به نام کَپی های عظیم (great apes) یاد شده اند و یک خانواده آرایه شناختی شامل چهار سرده موجود شامپانزه ها، گوریل ها، انسان ها و اورانگوتان ها هستند.

اکنون به نظر می رسد که این مطالعه جدید، ما را در خصوص اینکه از کجا آمده ایم، دوباره به مرحله اول برمی گرداند.