سفر با گوگل؛ آیا فناوری می تواند به بهتر شدن تعطیلات کمک کند؟ - مجله ایرکا

لی مارشال و گروهی از خبرنگاران بریتانیایی و آلمانی حوزه خبر فناوری و مسافرت به همراه تیم گوگل از مرکز فلورانس به قلب چیانتی (Chianti) رفتند تا بررسی کنند که چگونه فناوری و ابزار گوگل می تواند تعطیلات را دچار تحول کنند. در ادامه، گزارش او را از این سفر می خوانید:

صحبت کردن با تلفن همراه در خیابان رفتاری کاملا پذیرفته شده است. ولی صحبت کردن با خود تلفن همراه موضوع دیگری است. فکر می کنم رفتار من که در وسط یک جمعیت شاد و دوربین به دست در پل پونته وچیو (Ponte Vecchio) از گوشی خودم پرسیدم: خوب گوگل، یک کافه بستنی خوب در همین حوالی به من نشان بده رفتار هوشمندانه ای نبود.

به گوگل گفتم: Ok Google; Show me a good gelateria near here (خوب گوگل، یک کافه بستنی خوب در همین حوالی به من نشان بده)؛ ولی به این صورت روی صفحه نمایش حک شد: Show me if he could chill out a Rooney (به من ثابت کن که او می تواند رونی را آرام کند) و سپس، لینکی به فیلم روز تعطیل فریس بولر ساخته جان هیوز نشانم داد. وقتی برای بار چهارم این جمله را تکرار کردم یک صدای ماشینی به من پاسخ داد:

فهرستی از چند کافه بستنی خوب به شما نشان داده می شود

و سپس، نام چند بستنی فروشی جلوی چشمانم ظاهر شد که شامل عکس، اطلاعات تماس، نقشه ی راستا و نظرات کاربران بود.

ولی، نکته ای هست که هیچ وقت در مورد دستیار صوتی Google Now به من نگفته بودند. من فلورانس را حداقل به مقدار گوگل می شننام؛ همان قدر هم عاشق بستنی های ایتالیایی هستم. نکته جالبی در آن فهرستی وجود داشت: دللا پاسرا (Gelateria della Passera) یک بستنی فروشی نقلی در میدانی کوچک و با صفا است که طعم هایی عالی مانند پرتقالی شکلاتی به مشتریانش ارائه می دهد و نزدیک ترین گزینه به پونته وچیو است؛ حتی نزدیک تر از کاراپینای بسیار عالی (Carapina) که خانم گوگل توصیه می کرد و البته، دومین انتخاب من است.

بعضی از ابزارها مانند گوگل مپ (Google Maps) و استریت ویو (Street View) دوستان قدیمی هستند که تبدیل به یکی از اعضای خانواده ها شده اند. غیر از این که به خاطر استفاده از ایمیل همیشه و در همه جا در دسترس هستم، گوگل مپ هم دلیل دیگری است که ترغیب می شود از گوشی هوشمند استفاده کنم - به این ترتیب، می توانم کوتاه ترین راستا به سمت مقصدم را پیدا کنم و چون در خیلی از موارد، زمان حرکت اتوبوس و قطار هم در آن ذکر شده است، دیگر زمان زیادی را صرف زمان بندی و نگاه کردن به نقشه های کاغذی نمی کنم. گوشی های هوشمند تنها زمانی مفید هستند که باطری آن ها هنوز شارژ دارد.

Google Now، اولین بار در جولای 2012 در یک گوشی اندرویدی معرفی شد و حالا در آیفون ها هم در دسترس است. چیزی که گیج کننده است آن است که این برنامه، در واقع دو قابلیت در یک پکیج است. یکی از آن ها، جستجوی صوتی (Voice Search) است که دستیار صوتی کنترل شده ای است که تنها با گفتن عبارت Ok Google (یا حتی OK Goo و K Goo) فعال می شود. دیگری، یک دستیار شخصی هوشمند است که هدف آن، ارائه اطلاعات، پیش از درخواست کاربر است.

فرض کنیم که تاییدیه رزرو پرواز را به ایمیل شما فرستادند. با توجه به سرویسی که در کشور شما استفاده می شود، Google Now آن را تبدیل به یک کارت می کند که همان روز پرواز، به صورت یک منوی پاپ-آپ روی صفحه نشان داده می شود و این منو، شامل زمان پرواز، پایانه و شرایط پرواز است. به این ترتیب، می توانید برای خروج از خانه و رفتن به فرودگاه، با توجه به حجم ترافیک راستا پیش رو، برنامه ریزی کنید. کارت های دیگر شامل اخبار پیش بینی آب و هوای محل فعلی و مقصد آینده، زمان بازگشت به خانه، یادآوری های تولد، صورتحساب های پرداخت، رزرو هتل و رستوران و غیره است. بیشتر این اطلاعات بر اساس عادت های روزانه شما تنظیم می شود. پس از مدتی، اطلاعات ترافیکی را بر اساس راستاهایی که مرتبا طی می کنید، به اطلاع شما خواهد رساند. همچنین این برنامه محل دقیق جایی که ماشین خود را پارک می کنید را هم می داند. به Googleverse دانا خوش آمدید!

حداقل ظاهر امر که این چنین است. ولی، Google Now کارت های زیادی غیر از کارت های هواشناسی به من نشان نداد. در واقع، در بسکمک از چالش هایی که پیش می آیند، یک عنصر ثانویه هم دخیل است. به باغچه خودمان رفته بودیم تا موادی را برای شام تهیه کنیم. از گوگل خواستم عکس هایی از آویشن (thyme) به ما نشان بدهد. نتیجه کار تقریبا خوب بود. ولی جمله Show me thyme (آویشن را نشانم بده) را باید به صورت کامل Show me the herb thyme (گیاه آویشن را نشانم بده) گفت تا گوگل به جای عکس گیاه مورد نظر زمان و ساعت (Time) را اعلام نکند (به خاطر هم وزن و هم قافیه بودن دو کلمه آویشن: thyme و ساعت: time در زبان انگلیسی که باعث به اشتباه افتادن گوگل می شود). اما زمانی که یکی از همراهان مان می خواست به ما ثابت کند که خیلی راحت می توان طوری برنامه ریزی کرد که هر زمان که به نزدیکی سوپرمارکتی خارج از محدوده تعیین شده می رسیم Google Now به ما هشدار دهد، کاملا سکوت کرد و هیچ واکنشی بروز نداد. این که دیروز کار می کرد تبدیل به تکیه کلام این روزهای ما شده است.

این قابلیت هم درست مانند عینک گوگل (Google Glass) که تجربه موفقی نبود (و خود گوگل هم متوجه این موضوع شد - خیلی از سازندگان مهم تکنولوژی دیگر از این محصول استفاده نمی کنند و کاربران عمومی آن نیز از سال 2014 دیگر در مورد استفاده از آن مطمئن نیستند)، هنوز ابهامات زیادی دارد. می توانید عکس ها یا فیلم ها را مستقیما از این عینک های پوشیدنی دریافت کنید، اما کیفیت بدی دارند؛ این عینک ها باعث می شوند من سرگیجه بگیرم و وقتی سعی کردم نوشته های یک بطری روغن زیتون را به انگلیسی ترجمه کنم، هیچ نتیجه ای عایدم نشد. این قابلیت که به فرد کمک می کند آسمان ها را ببیند و حتی در روز روشن هم بتواند صور فلکی را تشخیص بدهد قطعا تجربه دلپذیری است؛ اما قرار نیست که دنیای مسافرت را از این رو به آن رو کند.

در نهایت، آن چه که این سفر به من ثابت کرد این بود که ارزشمندترین ویژگی گوگل برای کسانی که در تعطیلات به سر می برند - حداقل تا زمانی که گوگل بتواند با رانندگان تاکسی به لهجه ناپلی بحث کند - همچنان نقشه گوگل و جستجوی گوگل (Google Search) است. مطمئنا، امکان جستجو بدون استفاده از دست ها و انگشت ها و نیز دریافت نتایج شفاهی ویژگی خیلی مفیدی است؛ ولی کارت های پیش بینی کننده Google Now را باید به صورت دستی پیدا کرد - شخصا، فکر می کنم این کارت ها کمی لغزنده هستند و از دست کاربر لیز می خورند. اعتراف می کنم این که بتوانیم از منوی یک رستوران عکس بگیریم و با استفاده از ترجمه گوگل (Google Translate) که از بیش از 50 زبان زنده دنیا پشتیبانی می کند، ترجمه انگلیسی آن را دریافت کنیم واقعا ویژگی مفید و به درد بخوری است (البته کامل و بدون نقص هم نیست، ولی از هیچ چی بهتر است). برنامه استریت ویو و / یا گوگل ارث (Google Earth) هم همیشه برنامه ای عالی برای نگاه کردن به محوطه آپارتمان هایی است که برای اجاره در سایت هایی مانند Airbnb قرار داده شده اند.

خیلی از ما دیگر در تعطیلات ، کتابچه راهنما با خودمان نمی بریم، چون مطمئن هستیم که تمام اطلاعاتی که لازم داریم را می توانیم با استفاده از گوشی های هوشمندمان به دست بیاوریم. در سفری که رفتم چند ترفند نو یاد گرفتم؛ اما چیزی که جای آن خالی بود این بود که حس کنم در آغوش گرم کسی هستم که می توانم به آن اعتماد کنم. این روزها با کشیدن یک انگشت روی صفحه نمایش گوشی های هوشمند، مسافرین می توانند دریایی از اطلاعات را به دست بیاورند. اما، چیزی که کمبود آن به چشم می خورد، نظارت بر کیفیت است.