خال ها هم خوب و بد دارند - مجله ایرکا

خال ها هم خوب و بد دارند

رایج ترین روش های از بین بردن خال

اگر به صورت یا پوست بدن خودتان نگاهی بیندازید احتمالا متوجه خال های متعددی خواهید شد. البته هر تغییر رنگی که قهوه ای یا سیاه باشد لزوما خال نیست؛ مثلا کک و مک، لنتیگوها و سبورئیک کراتوزها از جمله ضایعات پوستی هستند که به وسیله افراد غیرمتخصص ممکن است با خال اشتباه گرفته شوند. بیشتر خال ها در 20 سال اول زندگی ظاهر می شوند و بعد از سن 35 سالگی پیدایش خال تازه نادر است. خال ها معمولا ابتدا سطحی صاف دارند و رنگ شان قهوه ای یا سیاه است. با گذشت زمان به کندی عظیم و برجسته شده و رنگ شان کمی ملایم تر می شود. در سنین بالاتر خال ها به رنگ پوست در می آیند. دوره میانه این تغییرات حدود 50 سال است. بعد از تماس با نور خورشید، در سنین نوجوانی و جوانی، هنگام بارداری و یا در پی مصرف برخی داروها یا هورمون ها، خال ها می توانند عظیم تر و تیره تر شوند و یا خال های تازهی ظاهر شوند.

ماجرای برداشتن خال ها در مطب

متخصصان پوست و مو به کرات با بیمارانی روبرو می شوند که تقاضای برداشتن خال هایشان را دارند. بسیاری از آنها از پزشک خود تقاضای استفاده از لیزر را دارند اما باید ببینیم که چه روش هایی برای برداشت خال وجود دارد و اصولا برترین روش درمانی کدام است؟ بیشتر خال ها خوش خیم و غیر سرطانی هستند و تنها زمانی احتیاج به اقدامات درمانی دارند که به نحوی غیر عادی باشند یا بیمار به لحاظ زیبایی احتیاجمند برداشتن خال هایش باشد. هر لکه یا خالی که به طور ناگهانی دچار تغییراتی در میزان، شکل و یا رنگ شود و یا دچار خون ریزی، خارش یا درد شده و یا زخمی شود، احتیاج به آنالیز بیشتری دارد. بعلاوه خال هایی که بعد از 20 سالگی ظاهر می شوند احتیاج به توجه دارند. تنها متخصص پوست است که می تواند متوجه شود که آیا یک خال خطرناک است و یا خطرناک نمی باشد و به همین علت تنها متخصص پوست مجرب است که می تواند مجوز درمان غیرجراحی خال ها را داشته باشد.

اول، نمونه برداری

پزشک متخصص پوست و مو به محض اینکه شک کند یک خال ممکن است غیرمعمولی باشد برای کسب اطمینان، تمام یا قسمتی از خال را برای نمونه برداری برمی دارد و آن را برای آزمایش به آزمایشگاه آسیب شناسی می فرستد. اگر فقط قسمتی از خال برداشته شده باشد و جواب آسیب شناسی، سرطان پوست باشد؛ بایدکل ضایعه همراه با قسمتی از پوست سالم اطراف آن مجددا برداشته شود. نمونه برداری از یک خال هرگز به سرپوشی آن منجر نمی شود.

برترین روش برداشتن خال

برترین و علمی ترین راه برای برداشتن خال ها، جراحی و خارج کردن کل خال تا چربی زیر جلدی و سپس دوختن پوست به وسیله بخیه است و اگر جراح (متخصص پوست و یا جراح پلاستیک) ماهر باشد، عموما نتیجه زیبایی عمل بسیار قابل قبول خواهد بود. روش دیگر، تراشیدن ضایعه به وسیله تیغ جراحی است و قسمت تراشیده شده هم بهتر است برای آزمایش برای آسیب شناسی فرستاده شود. البته این روش احتمال عود مجدد دارد که در این صورت باید به متخصص پوست جهت درمان تکمیلی مراجعه کرد.

از لیزر هم می شود یاری گرفت؟

امروزه از لیزرها هم برای برداشتن خال ها استفاده می شود. تاکید می کنم که هرگز این روش و سایر روش های غیرجراحی مثل سوزاندن خال به وسیله دستگاه کوتر یا به وسیله برخی اسیدها نباید به وسیله افراد غیرمتخصص انجام شود؛ زیرا تنها متخصصان پوست می توانند از ابتدا تشخیص دهند که آیا یک خال کاملا خوش خیم است و یا نه و در صورت شک به هرگونه بدخیمی هرگز استفاده از روش های غیرجراحی مثل لیزر صلاح نیست. به هر حال اگر متخصص تشخیص داد که خالی از نظر بالینی کاملا خوش خیم است با احتیاط فراوان می تواند از لیزرهای لایه بردار برای برداشتن خال استفاده کند. نقص عظیم این روش این است که نمونه ای برای فرستادن به آزمایشگاه آسیب شناسی باقی نمی ماند. در صورتی که به اسم یک قانون هر بافتی از بدن به خصوص خال که برداشته می شود باید برای آسیب شناسی به آزمایشگاه فرستاده شود. استفاده از لیزرهای مورد استفاده برای پاک کردن خال کوبی ها در خصوص خال ها به هیچ وجه صلاح نیست زیرا فقط رنگ فعال از بین می رود و هنوز سلول های خال باقی می مانند ولذا اگر روزی سرطانی شوند، تشخیص آن بسیار مشکل و دیررس خواهد بود. به هر حال توجه کنید که اغلب مجامع علمی جهان، برداشتن خال با لیزر را مورد تایید قرار نمی دهند زیرا تاثیر اشعه لیزر روی سلول های رنگدانه ساز خال در درازمدت هنوز کاملا معین نیست.

خال هایتان را سرسری نگیرید

برای خال های مادرزادی (که اغلب هم مودار می باشند) برترین راه، جراحی و برداشتن کامل آنها است زیرا خطر سرطانی شدن این خال ها در صورت باقی ماندن از سایر خال ها بیشتر است. هرچه میزان خال مادرزادی عظیم تر باشد، خطر تبدیل آن به ملانوم هم بیشتر می شود. در خصوص روش هایی مثل سوزاندن به وسیله کوتر یا دستگاه رادیوفرکوئنسی هم همان مسایلی که در خصوص لیزر ذکر شد، صدق می نماید؛ یعنی این روش ها فقط به وسیله افراد متخصص پوست و فقط در برخی بیماران خاص قابل استفاده است و این طور نیست که هر پزشکی مجاز باشد که با هر روش غیرجراحی خال های بیمار را بردارد زیرا کوچک ترین اشتباه در تشخیص اولیه می تواند به مرگ بیمار بینجامد. پس ضروری است افراد در خصوص خال های خود توجه بیشتری داشته باشند و در خصوص نحوه برداشتن آنها بیشتر تحقیق نمایند.

کدام خال ها خطرناکند؟

معیارهای زیر به شما یاری می نمایند خال های خطرناک (ملانوم) را از خال های معمولی و بی خطر تشخیص بدهید:

عدم تقارن: خال های معمولی اغلب مدور و قرینه هستند ولی ضایعات ملانوم معمولا شکلی نامتقارن دارند؛ یعنی اگر خطی فرضی از وسط ضایعه ترسیم کنیم، قادر به تقسیم ضایعه به دو قسمت متقارن نخواهیم بود.

نامنظمی لبه ها: لبه های ضایعات خوش خیم معمولا یکنواخت هستند ولی لبه های ضایعات بدخیم (ملانوم) اغلب نامنظم و دندانه دار هستند.

رنگ: ضایعات خوش خیم معمولا به طور یکنواخت رنگ قهوه ای روشن یا تیره دارند اما در ضایعات بدخیم معمولا طیفی از رنگ های مختلف وجود دارد ؛ قهوه ای روشن یا تیره، سیاه و حتی آبی یا قرمز.

قطر: خال های معمولی بیشترا کمتر از شش میلی متر قطر دارند اما ملانوم ها عظیم ترند و اغلب بیش از 6 میلی متر قطر دارند.

منبع: http://www.salamat.com

منبع: راسخون