تلسکوپ هابل ترافیک ستارگان را در یک کهکشان رصد کرد - مجله ایرکا

این تصویر از تلسکوپ فضایی هابل، کهکشان مارپیچی طراحی بزرگ NGC 3631 را نشان می دهد که در فاصله 53 میلیون سال نوری از زمین در جهت صورت فلکی دب اکبر قرار گرفته است. به نظر می رسد که بازوهای این کهکشان در اطراف و درون هسته کهکشان می پیچند.

در این کهکشان مارپیچ طراحی بزرگ (Grand Design Spiral Galaxy) دو بازوی مارپیچی اصلی وجود دارد که از نزدیک مرکز شروع و هر یک به بازوهای کوچک تر با سطح روشنایی کم تر منشعب می شوند. کهکشان های مارپیچ طراحی بزرگ، دارای بازوهای مارپیچی کاملا واضح و بزرگ هستند. آنالیز دقیق بازوهای مارپیچی بزرگ NGC 3631 خطوط غبار تاریک و منطقه ها درخشان ستاره زایی را در امتداد بخش داخلی بازوهای مارپیچی نشان می دهد.

منطقه ها اچ 2 (HII) درخشان در همه بازوها این کهکشان وجود دارد. منطقه ها اچ 2 ابرهایی بزرگ با چگالی کم و گازهای یونیزه شده اند که ستارگان در آن ها متولد می شوند. NGC 3631 دارای سرعت تشکیل ستارگان میانه تا زیاد است و نرخ تولد ستارگان در این کهکشان 4.6 برابر جرم خورشید در سال برآورد شده است.

شکل گیری ستاره ها در مارپیچ های کهکشان شبیه به ترافیک بین شهری است. مانند اتومبیل هایی که در بزرگراه ها حرکت می نمایند، ماده در حال حرکت کندتر، در دیسک مارپیچ یک گلوگاه ایجاد می نماید و باعث انباشته شدن گاز و غبار ستاره ساز در امتداد بخش داخلی بازوهای مارپیچی می گردد. این ترافیک ماده می تواند آن قدر متراکم گردد که به صورت گرانشی به درون فرو بریزد و ستاره های جدیدی ایجاد کند. این نواحی در عکس به رنگ آبی-سفید روشن دیده می شوند.

با شیب 17 درجه این کهکشان تقریبا از روبه رو دیده می گردد. برای ثبت این تصویر تازه، از داده های جمع آوری شده به وسیله دوربین میدان گسترده هابل 3 و دوربین پیشرفته برای نقشه برداری استفاده شده است. رنگ آبی نشان دهنده طول موج های مرئی نور آبی و رنگ نارنجی نشان دهنده طیف فروسرخ است.

عکس ها: کهکشان مارپیچی NGC 6331

Credit: NASA, ESA, A. Filippenko (University of California - Berkeley), and D. Sand (University of Arizona); Image Processing: G. Kober (NASA Goddard/Catholic University of America)

منابع: NASA, (1994) The Carnegie Atlas of Galaxies, Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 437