حال دلت را عوض کن

به گزارش مجله ایرکا، می گویند یکی از بهترین حالت هایی که انسان تجربه می نماید، فراخی دل است. زمانی که قلب احساس گشایش و سبکی می نماید، روح اوج می گیرد و جسم سبک می گردد. می گویند یکی از راه هایی که به این مرحله می رسی، شکرگزاری است.

حال دلت را عوض کن

به این دلیل که شکرگزاری یعنی تو از شرایط راضی هستی، چون می دانی به نیرویی وصلی که حتی اگر شرایط چندان رو به راه نباشد او توانایی دارد شرایط را درست کند، حالت را بگرداند و از حال بد به حال خوب برساندت. می گویند یکی از راه های شکرگزاری عملی این است که تو از آنچه داری به دیگران بدهی، حتی اگر خودت به آن احتیاج داشته باشی.

این یعنی تو می دانی آن نیروی برتر به نام خدا می خوانیش بیشتر از احتیاجت به تو می دهد اگر تو دیگران را هم ببینی و به احتیاج آنها پاسخ بگویی. برای همین است که می گویند اگر می خواهی قلب باز گردد، روحت گشایش یابد و جسمت سبک گردد، وارد کار خیر شو.

به احتیاجمندان یاری کن و به اندازه سهم خودت به بهبود شرایط آنها یاری کن. حال خوب را تقسیم کن و بگذار این دایره آنقدر وسیع و عظیم گردد تا همه را در برگیرد و روح جمعی یک سرزمین خوب گردد در چنین اوضاعی است که حال خودت بهتر از همه خواهد بود.

ماه رمضان است. ماه نذورات و ماه گسترش حال خوب و کار خیر. ماهی که به صورت انتخابی پرهیز را تجربه می کنیم تا حال آنها که به جبر ندارند را بیشتر بفهمیم، همین باعث می گردد دستمان بیشتر به کار خیر و یاری برود.

برای این که به خودمان بگوییم می فهمیم آن که به جبر ندارد و دستش تنگ است و اموراتش به سختی می گذرد چه حس و حالی دارد و باید کاری کنیم که حالش به گردد.... ماه رمضان است و دو سالی است رمضان را با شرایط کرونایی تجربه می کنیم.کرونایی که شرایط زیست خیلی ها را سخت تر نموده و به ما بیشتر از هر زمان دیگری تاکید می نماید: ای که دستت می رسد، کاری بکن.

این روزها مردمانی هستند که بیشتر از هر زمان دیگر به یاری و کار خیر احتیاجمندند. برای عبور از دوره سخت کرونا که معیشت را سخت نموده. با مهری یزدانی، همسر جانباز مجتبی شاکری -که در سومین دوره جشنواره گوهرشاد به دلیل کارهای خداپسندانه و خیرخواهانه اش جایزه گرفت- هم صحبت شدم تا درباره کار خیر و حس و حال خوب نیکوکاری برایمان بگوید.

والدین، اولین الگوی کار خیر

یزدانی درباره روحیه کار خیر و این که بعضی آدم ها بیشتر راغب هستند و زودتر پا پیش می گذارند، می گوید: به نظرم این روحیه بستگی به تربیت خانوادگی دارد و این که از همان بچگی که رشد می کنیم و شخصیت مان شکل می گیرد، ببینیم والدین مان درباره یاری به دیگران چه نظری دارند و چگونه رفتار می نمایند. مسلما وقتی بچه ببیند پدر و مادرش احتیاجمندان را می بینند و به آنها یاری می نمایند، این رفتار را یاد می گیرد و در عظیمسالی آن را وارد سبک زندگی خود می نماید.

جامعه هم تاثیر زیادی در یادگیری کار خیر دارد. بچه هایی که در محله هایی زندگی می نمایند که عموم ساکنانش دست به خیر هستند، نذری می دهند و در کارهای خیر مشارکت می نمایند، این رفتار در شخصیت شان نهادینه می گردد. یادم هست در بچگی و نوجوانی شاهد کارهای خیر پدر و مادر و همسایه ها و فامیل بودم. آنها در یاری به جبهه مشارکت زیادی داشتند که آن موقع یکی از مهم ترین کارهای خیر بود. حتی زمانی که تصمیم گرفتم با یک جانباز ازدواج کنم در راستای همین روحیه مشارکت در کار خیر بود. به نظرم زندگی با یک جانباز و یاری به او که بهتر و موثرتر زندگی کند، یکی از بهترین کارهایی بود که روحم را تعالی داد.

شناسایی احتیاجمندان واقعی سخت است

یزدانی درباره شناسایی احتیاجمندان واقعی می گوید: به نظرم مظلوم ترین قشر جامعه هستند به خصوص آنهایی که آبرومندند و نمی خواهند دیگران متوجه احتیاج و درماندگی آنها شوند. آنها روح عظیمی دارند به همین دلیل روز به روز شناسایی احتیاجمندان واقعی سخت تر می گردد. ما گاهی برای شناسایی آنها دچار مشکل می شویم؛ مثلا یک خانواده احتیاجمند را به ما معرفی می نمایند، می رویم و از نزدیک خانه و زندگی آنها را می بینیم و باورمان می گردد احتیاجمندند اما به یکباره از طریقی متوجه می شویم طرف دو تا خانه دارد اما ظاهرش را به گونه ای می سازد که فقیر و احتیاجمند جلوه کند و یاری بگیرد. در دوره کرونا شرایط سخت تر شده است. خیلی از جوان ها شاغل بودند، جوان های با همتی که برای تامین مخارج زندگی تن به کار می دادند اما کرونا کلا کارهای آنها را تعطیل کرد. این گروه بسیار آسیب پذیر شده اند. بیشترشان مستاجر هستند و بچه دارند و الان برای تامین مخارج زندگی گیرافتاده اند. من از قدیم بر این باور بودم که زن و مرد اگر به اصطلاح آچار فرانسه باشند و دست به کار باشند، بیکار نمی مانند اما این که بگویی من فلان کار را نمی کنم یا بلد نیستم یا در شان من نیست، دچار بیکاری و بی پولی و قاعدتا احتیاجمند می شوی. ما الان برای یاری به مردمی دست به کار شده ایم که از کار ابایی ندارند اما کرونا همه کارهایی را که آنها انجام می دادند، تعطیل کرد. این گروه را باید دریابیم که تبدیل به فقیر همیشگی نشوند یا خدای ننموده به بیراهه نروند. شناسایی این گروه سخت است؛ چون روح عظیمی دارند و تا جایی که می توانند نداری خود را بروز نمی دهند.

کارآفرینی، راهی برای خروج از فقر

از طرفی ما باید تا جایی که می توانیم برای احتیاجمندان کارآفرینی کنیم و باید به آنها مهارت آموزش دهیم تا خودشان بتوانند با کار مخارج زندگی شان را تامین نمایند. خیرین مدتی است در این راستا حرکت می نمایند. متوجه شده ایم طبق همان فرمول قدیمی نباید به مردم ماهی داد که یک وعده غذا بخورند، باید به آنها ماهیگیری یاد داد که خودشان بتوانند ماهی بگیرند و دیگر از جایی به بعد به ما احتیاج نداشته باشند. اما راستش را بخواهید این کار در کشور ما فرهنگ سازی نمی گردد. خیلی از احتیاجمندان عادت نموده اند به آنها پول ،خوراکی یا پوشاک بدهند. وقتی به آنها می گویی مثلا به تو چرخ خیاطی می دهیم، هزینه آموزشت را هم می دهیم و برای آغاز کار پارچه هم برایت تامین می کنیم تو مثلا پیژامه بدوز و بفروش، قبول نمی نماید. عادت نموده به دریافت پول در ازای کار نکردن. در این زمینه هم باید فرهنگ سازی گردد و این سیستم معیوب فقط پول دادن به احتیاجمندان اصلاح گردد. البته الان که شرایط کروناست باید همه همت کنیم تا احتیاجمندان واقعی از این دوره به سلامت بیرون بیایند. باید بیشتر از همواره دست به کار خیر شویم. شرایط مالی برای همه سخت شده اما نمی توان احتیاجمندان واقعی را به حال خود رها کرد. همت کنیم از این دوره با سربلندی بیرون بیاییم.

نذر خون

کرونا آمد و بیشتر از هر وقت دیگر احتیاج به اهدای خون را بیشتر کرد. مردم ترسیدند و از ترس ابتلا به کرونا، سازمان های انتقال خون در همه کشور خلوت شد.

مدیران این سازمان یک سال بیشتر است که مدام از مردم می خواهند خون اهدا نمایند. بانک های خون حالشان خوب نیست. میلاد خیاط اهل شوشتر سال قبل با راه اندازی پویش اهدای خون در دوره کرونا قدمی موثر در این زمینه برداشت. اول همشهری هایش وارد میدان شدند و آنقدر خون اهدا کردند که بانک خون شوشتر پر شد و بقیه شهرها هم به راهی رفتند که میلاد خیام و دیگر شوشتری ها رفته بودند.

او درباره نذر و نذر خون در ماه رمضان می گوید: ذات نذر این جوری است که حال دلت را خوب می نماید. دلت که خوب باشد جهان به کامت می گردد و زندگی ات روی غلتک می افتد. یکی از بهترین نذرها، نذر خون است، نه تنها روحیه ات خوب می گردد که جسمت هم حالش عالی می گردد. از همین جا به مردم می گویم، اصلا نترسید و بروید خود اهدا کنید. تمیزترین و بهداشتی ترین مکان هایی که وجود دارد، سازمان انتقال خون است. آنجا از شما تست گرفته می گردد و اگر بیماری داشته باشید اصلا خونی از شما گرفته نمی گردد. باید سالم باشید که بتوانید خون بدهید. تصور کنید چقدر بچه مبتلا به تالاسمی و دیگر بیماری های خونی وجود دارد که مقدار کمی از خون ما می تواند حالشان را خوب کند. چقدر بیمار در بیمارستان ها بستری هستند که به چند سی سی از خون ما احتیاج دارند؛ پس تا دیر نشده دست به کار شوید و خون بدهید. نذر خون یکی از بهترین نذرهاست.

طاهره آشیانی - روزنامه نگار / روزنامه خبرنگاران

منبع: جام جم آنلاین
انتشار: 6 خرداد 1400 بروزرسانی: 6 خرداد 1400 گردآورنده: ccirca.ir شناسه مطلب: 970

به "حال دلت را عوض کن" امتیاز دهید

امتیاز دهید:

دیدگاه های مرتبط با "حال دلت را عوض کن"

* نظرتان را در مورد این مقاله با ما درمیان بگذارید