زلزله های پوپولیستی پیش بینی سال 2017 را غیرممکن کرده است
به گزارش مجله ایرکا، 2016 سالی بود که طی آن زلزله پوپولیست ها دو سوی آتلانتیک را لرزاند و موج گسترده ای از عدم اطمینان را برای انتخابات دیگر کشورهای اروپایی و جهت سیاست آمریکا برجای گذاشت.
به گزارش خبرنگاران، خبرگزاری فرانسه در گزارشی نوشته است: در 23 ژوئن و 8 نوامبر به فاصله تقریبا 20 هفته بریتانیایی ها و آمریکایی ها ساختارگرایی را در کشورهای خود رد کردند. آنچنان که ریچارد وایک، محقق مرکز تحقیقاتی پیو آن را موج رو به افزایش اضطراب نسبت به جهانی شدن، مهاجرت و تروریسم توصیف می کند.
وایک معتقد است: جهانی شدن و مهاجرت بازار اشتغال و ظرفیت های جمعیتی در غرب را تغییر داده است. بسیاری از مردم در کشوری که خود مانند آمریکا از سوی مهاجران ساخته شده، میان افزایش جرائم و مهاجرت ارتباطی می بینند.
در سراسر اروپا از هلند تا لهستان از سوئد تا ایتالیا، در مقایسه با دهه 1930 موج بازدارنده ای نسبت به مهاجرت شکل گرفته و رو به افزایش است. اکنون جنبش های پوپولیستی رو به گسترش بوده در حالیکه این جنبش ها به دنبال خیزش علیه ساختار شهری، نخبگان سیاسی، بروکسل و بازگشت به کشورهای خود و طبقات متوسط آن هستند.
بنابراین پس از روی کار آمدن دونالد ترامپ، رئیس جمهور آمریکا در 20 ژانویه و قرار دریافت او در کمربند قدرتمندترین دموکراسی جهان آیا سال 2017 سال قدرت گیری پوپولیست ها در اروپا خواهد بود؟
مانند شعارها در کمپین های پیش از رفراندوم بریگزیت و انتخابات آمریکا چنین فضایی با مناظراتی درباره جهانی شدن، ورود میلیون ها مهاجر به اروپا و حملات افراط گرایان اشباع خواهد شد.
احزاب حامی اروپا و سنتی با این حال پس از شکست نوربت هوفر ناسیونالیست در انتخابات ریاست جمهوری 4 دسامبر اتریش توانسته اند نفس راحتی بکشند. اما بلافاصله کناره گیری ماتئو رنتزی، نخست وزیر ایتالیا به عنوان سومین اقتصاد حوزه یورو امیدها را ناامید کرد و درها را برای احتمال پیروزی جنبش پنج ستاره پوپولیست و حزب لیگ شمالی ضد مهاجرتی گشود.
در همین حال هلند در ماه مارس پای صندوق های رای می رود در حالی که حزب گرت ویلدرز، به عنوان یک حزب افراطی و ضد مسلمانان برای اولین بار ممکن است به پیروزی دست یابد، حتی اگر چشم انداز منشق فضای سیاسی این کشور، از تشکیل دولت ائتلافی توسط او جلوگیری کند.
فرانسه نیز سال آینده برای انتخاب رئیس جمهور انتخاباتی در پیش دارد. حزب جبهه ملی به رهبری مارین لوپن، انتظار می رود که در مقابل فرانسوا فیون با توجه به تصمیم فرانسوا اولاند، رئیس جمهور این کشور مبنی بر عدم شرکت در این انتخابات، به دور دوم صعود کند.
در پاییز آنگلا مرکل، صداعظم آلمان که در سال 2015 درهای کشورش را به روی موج پناهجویان گشود مجددا باید برای انتخاب دوباره تلاش کند. با توجه به قدرت گیری جنبش های پوپولیستی در کشورهای همسایه، مرکل اکنون باید با حزب ضداسلام و ضد مهاجرتی ای اف دی به رقابت بپردازد؛ حزبی که در انتخابات اخیر توانسته 13 درصد حمایت مردمی را به خود جلب کند درحالی که مرکل نیز در مقابل مورد نقدها شدید اعضای حزب خود قرار گرفته است.
در حالی که نظرسنجی ها پیش بینی می کنند که مرکل در آلمان پیروز می شود و لوپن در فرانسه شکست می خورد، این نتایج همچنان قابل تغییر هستند. نظرسنجی ها نیز پس از پیش بینی ها مبنی بر اینکه انگلیس به ابقا در اتحادیه اروپا رای خواهد داد و ترامپ با اختلافی بسیار زیاد در برابر هیلاری کلینتون شکست خواهد خورد، به شدت اعتبار خود را از دست داده اند.
یاشا مونک، محقق تئوری های سیاسی در دانشگاه هاروارد می گوید: سال 2017 را موج بی ثباتی فرا خواهد گرفت.
وی در این باره توضیح می دهد: یک مساله روشن است؛ پیروزی ترامپ ثابت کرد که هیچ محدودیتی درباره رشد جنبش های پوپولیستی وجود ندارد. اگر مردم گمان می کنند که پیروزی لوپن غیرممکن است در حال ارتکاب اشتباهی هستند که بسیاری از دوستان من درباره پیروزی ترامپ مرتکب آن شدند.
با این حال، در این میان سوالاتی مطرح می شود؛ آیا ترامپ یک برلوسکنی آمریکایی خواهد بود؟ خودشیفته ای غیرقابل پیش بینی که کدهای اتمی آمریکا را در دست دارد یا عملگرایی قابل که می تواند راه حل های رویایی بیابد و مانع از سقوط آمریکایی ها شود؟
از نظر مونک، ترامپ می تواند برای اصول اولیه دموکراتیک چون تفکیک قوا و استقلال قوه قضائیه تهدیدی بزرگ محسوب شود؛ مساله ای که می تواند دموکراسی آمریکا را به موجی آشفته مانند آنچه که در آمریکای لاتین یا اوکراین به وقوع پیوسته تبدیل کند.
جیوانی گروی، یکی از اعضای مرکز سیاست گذاری اروپایی در بروکسل معتقد است: پیروزی ترامپ ممکن است در وهله اول اعتماد به نفس بسیاری به جنبش های پوپولیستی اروپایی داده باشد اما با گذشت زمان شرایط به این مساله بستگی دارد که غول املاکی و ستاره سابق تلویزیونی چگونه سخنان خود را به سیاستی حقیقی تبدیل می کند. آیا او واقعا می تواند مشاغل را از چین و مکزیک برگرداند؟ آیا او مهاجران غیرقانونی را اخراج خواهد کرد؟ اینها اولویت هایی است که پوپولیست های اروپایی نیز مشغول آن هستند.
برخی از این جنبش های اروپایی خود را متحدان ترامپ می خوانند. لوپن پیش از اولاند پیروزی ترامپ را در انتخابات تبریک گفت. نایجل فاراژ انگلیسی شخصا برای تبریک به ترامپ به نیویورک سفر کرد و در بالاترین میزان ساختار یا دولت را در لندن به سخره گرفت. اما پوپولیست های اروپایی در صورت شکست ترامپ خطری بسیار بزرگ را متحمل خواهند شد.
این موضوع که کشورهای اروپایی در همکاری برای مقابله با بحران های آینده شکست خورده یا پیروز شوند مساله ای کلیدی است؛ مساله ای که در فرصت های سیاسی برای نیروهای پوپولیست تفاوتی ایجاد خواهد کرد.
منبع: خبرگزاری ایسنا