طولانی شدن عمر با عصاره هسته این میوه! - مجله ایرکا

به گزارش خبرنگاران، یک ماده شیمیایی به دست آمده از عصاره هسته انگور، با پاکسازی سلول های قدیمی و فرسوده موش های پیر، عمر آن ها را تا 9 درصد افزایش می دهد.

بعلاوه، به نظر می رسد این درمان، موش ها را از نظر جسمی سالم می نماید و در صورت استفاده در کنار شیمی درمانی برای درمان سرطان، مقدار تومور ها را کاهش می دهد.

یافته های این پژوهش، درمان های ضد پیری آینده را بهبود می بخشند تا سلول های پیر که توانایی تکثیر خود را از دست داده اند، هدف قرار دهند و موادی که موجب بروز التهاب می شوند، دفع نمایند.

تعداد سلول های پیر با بالا رفتن سن، افزایش می یابد و با بروز بیماری های گوناگون مرتبط با افزایش سن از جمله بیماری های قلبی و عروقی، دیابت نوع 2 و پوکی استخوان، مرتبط است.

کیکسیا زو، پژوهشگر دانشگاه آموزشگاه علوم چین (UCAS) در شانگ های و همکاران او، برای یافتن ماده ای که ممکن است این سلول ها را از بین ببرد، مجموعه ای از مواد شیمیایی مرتبط با پیری را از نظر اثر آن ها بر سلول های پیر آنالیز کردند. آنالیز های این گروه پژوهشی، یک ماده شیمیایی موسوم به پروسیانیدین سی 1 (PCC 1) را نشان داد که در دانه های انگور، پیدا می گردد.

به نظر می رسد که پروسیانیدین سی 1 در غلظت پایین، از فراوری مواد التهابی از سوی سلول های پیر جلوگیری می نماید. این ماده شیمیایی در غلظت بالا، سلول های پیر را از بین برد، اما سلول های جوان تر را دست نخورده باقی گذاشت.

پژوهشگران برای آزمایش اثربخشی پروسیانیدین سی 1 در حیوانات زنده، به 171 موش 2 ساله که تقریبا معادل انسان 70 ساله بودند، این ماده شیمیایی را تزریق کردند. پروسیانیدین سی 1 به طور میانگین، طول عمر موش ها را تا 9 درصد افزایش داد.

بعلاوه به نظر می رسد این ماده شیمیایی، آمادگی جسمانی موش های جوان را بهبود می بخشد. موش های زیر دو سال، به مدت چهار ماه و هر دو هفته یک بار، یک محلول کنترل شده یا پروسیانیدین سی 1 را دریافت کردند و پس از آن، مجموعه ای از آزمایش های فیزیکی را پشت سر گذاشتند.

موش هایی که این درمان را دریافت کردند، در مقایسه با موش هایی که محلول کنترل شده را دریافت نموده بودند، بیشترین سرعت راه رفتن، قدرت بالاتر و استقامت بهتر هنگام دویدن روی تردمیل را داشتند.

شیمی درمانی به عنوان روشی برای سرعت بخشیدن به پیری سلول های تومور شناخته شده است. پژوهشگران برای این که بفهمند آیا پروسیانیدین سی 1 می تواند سلول های پیر تومور را از بین ببرد و تأثیر شیمی درمانی را تقویت کند، این ماده شیمیایی را در کنار داروی موسوم به میتوکسانترون آزمایش کردند که برای درمان سرطان سینه، لنفوم غیر هاجکین، لوسمی میلوبلاستیک حاد و سایر سرطان ها استفاده می گردد.

پژوهشگران، این درمان ترکیبی را روی موش هایی که سلول های تومور پروستات انسانی در آن ها کشت شده بود، آزمایش کردند. درمان موش ها با پروسیانیدین سی 1 و میتوکسانترون، تومور ها را تا حدود 75 درصد کاهش داد؛ در حالی که شیمی درمانی به تنهایی، کاهش 44 درصدی تومور ها را در پی داشت.

دوریان زیگلر، پژوهشگر دانشگاه لوزان سوئیس، گفت: این واقعیت که به نظر نمی رسد این ماده شیمیایی روی سلول های سالم تأثیر بگذارد، نشان می دهد که شاید یک درمان نویدبخش ضد پیری باشد.

او گفت: پژوهش های آینده باید آنالیز نمایند که آیا پروسیانیدین سی 1، اثر مشابه روی انسان دارد یا خیر.