چرا سرطان های گوارشی زیاد شده است؟ - مجله ایرکا

چرا سرطان های گوارشی زیاد شده است؟

دکتر ربابه شیخ الاسلام - متخصص بهداشت عمومی و اپیدمیولوژی تغذیه

آیا غذایی که ما می خوریم می تواند احتمال ابتلا به برخی از سرطان ها و به خصوص سرطان دستگاه گوارش را افزایش دهد؟

دانسته های جهانی یک سوم موارد ابتلا به سرطان را با تغذیه مرتبط می داند. ارتباط سرطان های دستگاه گوارش با مصرف نامتعادل برخی از غذا ها اثبات شده است. نمک زیاد در برخی غذاهای سنتی و نمک سود، مواد چرب و سرخ کرده و غذاهایی که برای ماندگاری بیشتر دودی و شور شده اند، اگر جزو عادات غذایی باشند و مرتب مصرف شوند، از طریق تحریک معده و ایجاد ناراحتی های گوارشی می توانند خطر ابتلا به ناراحتی های گوارشی، تحریک دستگاه گوارش و احتمال ابتلا به سرطان های دستگاه گوارش را افزایش دهند. گاهی غذا ها به موادی آغشته می شوند که به علت آن مشکل زا می شوند و نه به علت ماهیت خود. ارتباط مواد غذایی حاوی مواد شیمیایی و به جای مانده سوخت های فسیلی هستند در این زمینه باید مورد توجه قرار گیرد، علاوه براین، مقدار مصرف و تکرار مصرف نقش مهمی در الگوی بیماری دارد. برای مثال اگر آلودگی در مواد غذایی باشد که مردم آن را همه روزه مصرف می کنند خطر بیشتری آنها را تهدید می کند و به همین دلیل گاهی عادات غذایی مردم یک منطقه است که موجب شیوع بیماری خاص در آن منطقه می شود. محققانی که در منطقه ها جغرافیایی خاص آمار ابتلا به نوعی از بیماری را بالا می بینند باید به نوع غذای منطقه، کود و سموم مورد استفاده در کشاورزی و عادات غذایی مردم منطقه توجه کنند و آنها را مورد بررسی قرار دهند.

در نگاهی کوتاه می توان این مواد را مورد توجه قرار داد:

1) آغشته شدن مواد غذایی به قارچ ها: یکی از مهم ترین سموم قارچی آفلاتوکسین ها هستند. بر اساس تخمین فائو 25 درصد (یک چهارم) محصولات غذایی در جهان، به سموم قارچی آلوده است. تا به امروز آفلاتوکسین ها را از مواد غذایی مختلف مانند شیر، کشمش، بادام زمینی، پسته، دانه های روغنی، حبوبات، برخی میوه های خشک شده، سوسیس، نان گندم معمولی و... جدا کرده اند.

2) استفاده بی رویه از افزودنی ها مانند مواد نگه دارنده و انواع رنگ ها و اسانس های مصنوعی در مواد غذایی. برای مثال، نیتریت و نیترات سدیم با آمین های دوم و سوم ترکیـب می شوند و تولید نیتروز آمین و بنزوپیرن می کنند که سرطان زایی آن ثابت شده است.

3) استفاده نادرست از سموم شیمیایی و کودهای ازته درکشاورزی.

4) آغشته شدن مواد غذایی به فلزات سنگین (مانند جیوه، سرب، کادمیوم، قلع) و دی اکسین ها از جمله پلی کلرنتییدبیفنل ها) که به مقدار گسترده در طبیعت وجود دارند. کادمیوم در متابولیسم فلزاتی مانند روی اختلال ایجاد می کند.

5) به جای مانده آفت کش ها که مصارفی گسترده در کشاورزی دارند موجب آلوده شدن آب های جاری و مواد غذایی می شود، وجود باقیمانده آفت کش ها به علت ماندگاری بالا در اکثریت آنها، مسمومیت های حاد و مزمن، بروز انواع ناهنجاری ها و سرطان ها را در پی دارد.

متأسفانه بیشترین گروهی که در معرض این خطر قرار دارند بچه ها هستند زیرا مقدار ورود سم به ازای کیلوگرم وزن بدنشان بیشتر از بزرگسالان است و به علت رشد سریع بافت ها، مقادیر بیشتری از سموم شیمیایی در سیستم بدنشان جای می گیرد. بنا بر گزارش منتشره از سوی گروه کار محیط زیست در آمریکا، روزانه یک میلیون کودک آمریکایی زیر پنج سال، ناخواسته مقادیری آفت کش همراه غذا مصرف می کنند که می تواند به رشد مغزی و سیستم عصبی آنها آسیب برساند.

6) مصرف بی رویه کودهای شیمیایی از جمله مصرف بیش از حد کودهای ازته در کشاورزی به علت خاصیت تجمعی در بافت های گیاهی و در نهایت در بدن انسان در دراز مدت پیامدهای نامطلوبی بر سلامت افراد دارد.

منبع:www.salamat.com

منبع: راسخون